Ένα τηλέφωνο χτυπά το καλοκαιρινό απόγευμα του Αυγούστου. Ο παππούς απαντά και μαθαίνει τα νέα. "Είναι στο νοσοκομείο..." και η γραμμή κλείνει. Τα μαντάτα διαδίδονται γρήγορα, παραλλάσσονται και λίγες στιγμές αργότερα η ερώτηση που σχηματίζεται στα χείλη του ξάδερφου..."Είναι ζωντανός...;".Λίγο πιο νότια, εγώ να ανοίγω τα μάτια μου και να κοιτώ τον γαλανό ουρανό. Το κεφάλι μου 'αγκαλιασμένο' σφιχτά από το κράνος. Το σώμα μου να καίγεται από την άσφαλτο και ο πόνος να τρέχει μέσα μου με διακόσια. "Όχι...Εγώ το πέρασα αυτό...Δεν συμβαίνει πάλι".
Απότομο ξύπνημα. Ένας εφιάλτης που θα αργήσει να ξεθωριάσει...
A nightmare to remember
I'd never be the same
What began as laughter
So soon would turn to pain
The sky was clear and frigid
The air was thick and still
Now I'm not one to soon forget
And I bet I never will
Dream Theater - A nightmare to remember
