Στην χώρα του εγώ

Καθημερινά με περικυκλώνουν άνθρωποι γεμάτοι με ένα τεράστιο απόθεμα εγωισμού. Άλλους τους ανέχομαι και άλλους όχι. Άλλους τους γνωρίζω και με άλλους αναγκάζομαι να συμβιώνω. Άλλοι ασχολούνται μαζί μου μόνο και μόνο για να μου δείξουν ή αποδείξουν κάτι και άλλοι απλά δεν ασχολούνται βλέποντας με ως λίγο για να ξοδέψουν χρόνο και σκέψη.

Ώρες-ώρες βγαίνει από μέσα μου εκείνη η απορία "Γιατί έχεις καβαλήσει το καλάμι δίχως να έχεις ένα;". Επειδή σέβομαι τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά και έχω την υπομονή να ακούω, απλά προτιμώ να αγνοώ τα ανθρωπάκια που νομίζουν ότι ανήκουν σε μια ξεχωριστή κάστα, ότι ξεχωρίζουν και αδικούνται από αυτά που έχουν. Δεν μπαίνω καν στο παιχνίδι "ποιος τον έχει μεγαλύτερο" (τον εγωισμό) μιας και τελικά δεν μετράει το "μέγεθος" στις μέρες μας αλλά ο τρόπος που χρησιμοποιείται αυτός για να μας δώσει την ορμή να συνεχίσουμε την κούρσα της ζωής.

Το παράδοξο είναι ότι όλο και περισσότεροι "κενοί" άνθρωποι έχουν γεμίσει τους χώρους που δουλεύουμε και γενικότερα περνάμε χρόνο από την καθημερινότητα μας. Το λυπηρό είναι ότι οι περισσότεροι είναι νέοι, αδημιούργητοι, άτομα με τεράστιες ανασφάλειες που τις κατευνάζουν με την δημιουργία μιας ισχυρής εικόνας για τον εαυτό τους. Η λύση για άλλη μια φορά είναι μπροστά στα μάτια τους, αρκεί να κοιτάξουν έναν καθρέφτη...

"Before you judge me take a look at you
Can't you find something better to do
Point the finger, slow to understand
Arrogance and ignorance go hand in hand..."

Metallica - Holier Than Thou

Διαχείριση Κρίσης

Καθημερινά βρισκόμαστε σε καταστάσεις οι οποίες θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως κρίσιμες μιας και συμπεριλαμβάνουν τον κίνδυνο, την αβεβαιότητα, καθώς και το αίσθημα της πίεσης για λήψη απόφασης.

Φυσικά, το θέμα εντοπίζεται στην λήψη της σωστής απόφασης που θα οδηγήσει στην εκτόνωση της κρίσης. Προτού καταφέρουμε να αντεπεξέλθουμε επιτυχώς, θα πρέπει να έχουμε αναγνωρίσει την κρίση, να έχουμε αναλύσει τους παράγοντες που συντέλεσαν στην εμφάνιση της και να έχουμε προ-σχεδιάσει τον τρόπο που θα κινηθούμε.

Όλα τα προηγούμενα σίγουρα θα μπορούσαν να αποτελούν εδάφιο από κάποιο εγχειρίδιο με θέμα "Διαχείριση Κρίσης Για Πρωτάρηδες", όμως αν το σκεφτούμε καλά θα συμπεράνουμε ότι όλα τα προηγούμενα βήματα, που οδηγούν στην λήψη απόφασης, λαμβάνουν μέρος αλλά με μεγάλη ταχύτητα από το συνειδητό και το ασυνείδητο μας.

Αφορμή για αυτή την ανάρτηση ήταν δύο κρίσιμες καταστάσεις που πέρασα σύντομα και στις οποίες αντέδρασα με τρόπο διαφορετικό. Στην μεν μία έχασα την ψυχραιμία μου μετά από λίγη ώρα μέσα στην κρίση, αντιδρώντας με πρωτόγνωρο εκνευρισμό για τον χαρακτήρα μου. Στην δεύτερη αρκέστηκα στο να ακούσω απλά τον άλλον, απέφυγα τα όσα θα με έκαναν να χάσω την νηφαλιότητα μου και επεξεργάστηκα τα όσα είπε έτσι ώστε να δράσω με τρόπο που θα έφερνα την κατάσταση στα μέτρα μου. Όπερ και εγένετο.

Διαφορετικές καταστάσεις, διαφορετικοί άνθρωποι που δημιουργούν την κρίση αλλά με κοινό παρανομαστή εμάς. Άλλη μια κατάσταση από την οποία πρέπει να υπερασπίσουμε τον εαυτό μας, αξιοποιώντας τα χαρακτηριστικά του σε συνδυασμό με την υπομονή.

"In prehistoric times, mankind often had only two choices in crisis situations: fight or flee. In modern times, humor offers us a third alternative; fight, flee - or laugh. "

Robert Orben