Forsaken lover

Τελικά τι είναι πιστό σε εμάς για περισσότερο καιρό από τον γενικό μέσο όρο; Τι μας ικανοποιεί ισόποσα όποτε ανατρέξουμε στην 'αγκαλιά' του; Τι δε θα μας γυρίσει την πλάτη στα καλά καθούμενα, επειδή μας βαρέθηκε; Όσο περνά ο καιρός τείνω να πιστεύω μόνο στις 'υλικές αγαπημένες', μιας και όλες οι υπόλοιπες έχουν ημερομηνία λήξης και μάλιστα αρκετά σύντομο.

Τουλάχιστον, οι 'υλικές ερωμένες' έχουν σταθερή συμπεριφορά απέναντι σου. Δεν έχουν παράλογες απαιτήσεις. Δεν σου ασκούν ψυχολογική βία. Δεν σε κάνουν να αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν να συμπεριφέρθηκες με τρόπο πρωτόγνωρο. Δεν σε πουλάνε τόσο εύκολα. Δεν έχουν φωλιασμένο στα κύτταρα τους τον ωφελιμιστικό τρόπο λειτουργίας. Δεν σε ωθούν να κάνεις άνω-κάτω το μυαλό σου μια φορά τον μήνα (στην καλύτερη των περιπτώσεων). Κάθε φορά σου δίνουν και κάτι το διαφορετικό και είναι αποκλειστικά δική σου ευθύνη η ανάδραση που θα λάβεις.

Το μόνο που ζητούν είναι μερίδιο από τον χρόνου σου. Αν τους τον δώσεις είναι σίγουρο ότι θα λάβεις και την αντίστοιχη ανταμοιβή. Η δικιά μου 'παραμελημένη αγαπημένη' με γυροφέρνει κοντά στα δέκα χρόνια, στα οποία ασχολήθηκα μαζί της περιστασιακά και ίσως λίγο άκομψα. Τελικώς, αποφάσισα να υποκύψω στις προσταγές της και να επισημοποιήσω τον δεσμό μου μαζί της. Ίσως να έπρεπε να το είχα κάνει νωρίτερα, μιας και στην κιθάρα μου βλέπω το μοναδικό πραγματικό δεύτερο μισό μου.

"Forsaken
I have come for you tonight
Awaken
Look in my eyes
And take my hand
Give yourself up to me

I waited painfully for not to fall again
Trying to silence the fear within me
Out of the nightly mist
I felt a stinging kiss
And saw a crimson stain on her lips "

Dream Theater - Forsaken

A friend in need is a friend indeed

Τον τελευταίο 1 1/2 μήνα έχω κάνει μια νέα φίλη. Γι' αυτό το λόγο και δεν έχω βρει τον απαραίτητο χρόνο για νέες αναζητήσεις που οδηγούν στην αποτύπωση δια μέσου αυτού του blog. Η φίλη αυτή λοιπόν είναι αρκετά επίμονη, έχει απαιτήσεις, διεκδικεί πράγματα από εμένα και απέχει ελάχιστα από το να περάσει την λεπτή γραμμή που θα την καθορίσει ως επίσημη αγαπημένη ή "ερωμένη" μου αν θέλετε.

Με βλέπει οχτώ ώρες καθημερινά αλλά συνήθως αυτό δεν της αρκεί. Με χρειάζεται περισσότερο χρόνο όπως αξιώνει απροκάλυπτα. Τώρα με καλεί και σε ακατάλληλες ώρες, το Σάββατο και όποτε με έχει ανάγκη. Εγώ, έχω υποκύψει δίχως πολλές αντιστάσεις και ομολογώ ότι μέχρι τώρα δεν με έχει απογοητεύσει αυτή η νέα συναναστροφή. Ο μόνος μου φόβος είναι ότι μπορεί να αφομοιώσει ένα κομμάτι του χαρακτήρα μου και μου στερήσει τον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο μακριά από σκοτούρες και δεσμεύσεις. Αναμενόμενο αυτό, αλλά η κάθε συναναστροφή έχει και το τίμημα της.

Τώρα που το καλοσκέφτομαι βέβαια, η δουλειά μου είναι το μόνο θηλυκό με το οποίο έχω γίνει πραγματικά φίλος. Το αν θα παραμείνουμε μόνο φίλοι, είναι ένα πολύ καλό ερώτημα...

"A friend in need's a friend indeed,
A friend with weed is better
A friend with breasts and all the rest,
A friend who's dressed in leather.
A friend who'll tease is better"

Placebo - A friend in need