Under A Glass Moon

Γράφω και πάλι μετά από μέρες. Όχι επειδή δεν είχα χρόνο να σκεφτώ και να αποτυπώσω τα περιεχόμενα του κουρασμένου μου μυαλού, αλλά επειδή ήταν μέρες περισυλλογής για όσα με περιτριγυρίζουν και εγώ έχω ακόμη ελπίδα (η οποία πεθαίνει πάντα φίλε Ζάχο).

Ακατάλληλη μέρα διάλεξα να γράψω, μιας και το κλίμα διακοπών με οδηγεί άκοπα έξω από το μονοπάτι σκέψεων που έχω "ανοίξει". Τελικώς αγαπητά αγόρια και κορίτσια, η ζωή είναι μια παράσταση που επαναλαμβάνεται από τη στιγμή που πατάς στο σχολείο, που περνάς την πόρτα του πανεπιστημίου και που αποκτάς το προσωπικό σου "πλεούμενο" (βλ. δουλειά) προς μια Ιθάκη άγνωστη. Σε αυτό το πλεούμενο λοιπόν συναντάς όλων των ειδών τους ανθρώπους. Τους φιλόδοξους, τους αδιάφορους, τους γλύφτες, τους ρουφιάνους, τους "9-5", τους καβαντζωμένους.

Κάποιος θα μου πει ότι δεν ανακάλυψα δα και τον τροχό με αυτά που γράφω. Το γνωρίζω, αλλά πλέον ζω αυτό που μέχρι πρότινος ήταν μια ιστορία από τα χείλη κάποιου που είχε πάνω του τις ουλές της ζωής. Αυτό που με απασχολεί πλέον είναι η εξατομίκευση της συμπεριφοράς ανάλογα με ποιον έχεις απέναντι έτσι ώστε να αποφύγω μια πιθανή "μαχαιριά", μια εργασιακή "γροθιά". Και μετά σου λένε να είσαι ο εαυτός σου, να συμπεριφέρεσαι φυσικά, να μην κλείνεσαι κτλ φαιδρά λεγόμενα. Όχι δεν έχω τον φόβο της καταδίωξης ούτε νομίζω ότι όλοι ασχολούνται με εμένα, αλλά ο κόσμος μας δεν είναι αγγελικά πλασμένος για να με αφήσω ανοχύρωτο στις ορέξεις του κάθε "αρπαχτικού".

Το φεγγάρι με ωθεί να κλείσω τον υπολογιστή και να αφήσω τις σκέψεις μου να τρέξουν σαν τον αεράκι που φυσά τώρα. Αρκετά ελκυστική ιδέα. Καλό 15αύγουστο σε όλους.

"Liquid shadows silence their screams
I smile at the moon
Chasing water from the sky
I argue with the clouds
Stealing beauty from my eyes
Beneath a blackened summer sky
Praying for time to disappear"

Dream Theater - Under A Glass Moon