Σε όλες τις φάσεις του 'δρομολογίου' που ονομάζουμε ζωή έχουμε δίπλα μας συνταξιδιώτες αφοσιωμένους, αλλά και απλούς συνοδοιπόρους που τυχαίνει να βρίσκονται στην ίδια ρότα μ' εμάς εκείνη τη στιγμή. Άνθρωποι που αρκεί μόνο η παρουσία τους δίπλα σου για να νιώσεις ότι δεν είσαι μόνος. Χωρίς αποδεικτικά στοιχεία και όμορφα, αεράτα λόγια. Άτομα που τα βλέπεις αναλώσιμα και δεν έχουν να σου δώσουν κάτι ακόμη και αν προσπαθήσεις να τα πλησιάσεις.Όπως με όλα τα ταξίδια, έτσι και σ' αυτό γίνονται οι απαραίτητες 'στάσεις'. Κόσμος έρχεται και κόσμος φεύγει. Το 'βαγόνι' αδειάζει και γεμίζει με ρυθμό ακανόνιστο. Εσύ απλά κάθεσαι αναπαυτικά στο κάθισμα που κοιτά το παράθυρο και αναρωτιέσαι ποιος θα κάτσει δίπλα σου μέχρι την επόμενη στάση.
Αναρωτιέσαι αν θα σταθεί κάποιος δίπλα σου. Αναρωτιέσαι αν η διάδοχη κατάσταση θα γεμίσει με τρόπο ουσιαστικό τον χρόνο μέχρι τον επόμενο σταθμό. Η σκέψη τρέχει παρέα με την φαντασία και εσύ αρχίζεις να νιώθεις την γνώριμη επιτάχυνση από την επανεκκίνηση του ταξιδιού...
Υ.Γ. : Αφιερωμένο στο φιλαράκι που αλλάζει λημέρια, αλλά όχι 'γειτονιά'...
"Well, I wait around the train station
Waitin' for that train
Waitin' for the train, yeah
Take me home, yeah
From this lonesome place
Well, now a while lotta people put me down a lotta changes..."
Jimi Hendrix - Hear My Train A Comin'
http://www.youtube.com/watch?v=wCQBbgb_Lvo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου