Θυμάμαι την εποχή που η δυνατότητα διασύνδεσης στο διαδίκτυο αποτελούσε μία πολυτέλεια την οποία λίγοι είχαν το προνόμιο να απολαμβάνουν. Θυμάμαι την εποχή που η σύνδεση γινόταν με χαμηλές ταχύτητες, ο αριθμός των διαθέσιμων ιστοσελίδων ήταν περιορισμένος, οι αναζητήσεις είχαν λίγα αποτελέσματα και η περιήγηση ήταν ακίνδυνη για το υπολογιστικό μας σύστημα και τους πόρους του. Θυμάμαι την εποχή που οι άνθρωποι μιλούσαν, φλέρταραν, αθλούνταν περισσότερο και δεν βιάζονταν να δεθούν εκ νέου με τα ψηφιακά τους δεσμά, μετά από κάποιο σύντομο διάλλειμα. Όλα αυτά όμως πέρασαν ανεπιστρεπτί και πλέον το διαδίκτυο αποτελεί μια καθημερινή αναγκαιότητα, που αρχίζει να εισβάλλει στη ζωή μας με τρόπο δικτατορικό και άκομψο.
Οι γρήγορες συνδέσεις που δίνουν πρόσβαση στον παγκόσμιο ιστό έχουν γίνει πλέον προσιτές για το πλατύ κοινό, η κτήση ενός υπολογιστή μπορεί να γίνει με το ευτελές ποσό των 500€ και η παγίδα της αδρανοποίησης περιμένει εκεί στωικά για να πέσουμε μέσα. Δε θα είναι άδικο να παρομοιάσουμε τη χρήση του διαδικτύου με αυτή μιας τηλεόρασης με εμπλουτισμένες δυνατότητες. Αναμφισβήτητα μπορείς να πράξεις πολλά δημιουργικά πράγματα σε αυτόν τον χώρο αν τον αξιοποιήσεις σωστά, όπως με όλα τα εργαλεία άλλωστε. Μπορείς να αναπτύξεις νέες ιδέες, να επικοινωνήσεις και να ανταλλάξεις γνώμες με ανθρώπους από όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου και ίσως ακόμη να κάνεις κάποιες ηλεκτρονικές-φιλίες (που δυστυχώς είναι άρρηκτα δεμένες με το Διαδίκτυο). Και πάλι όμως η παγίδα είναι στην θέση της, καλά στημένη, περιμένει τον ανυποψίαστο χρήστη να κάνει το λάθος για να αρχίσει σιγά-σιγά να τον αλλοτριώνει, όπως το σαράκι κατατρώει το ξύλο.
Για όσους δεν καταλάβουν τη δύναμη αυτού του εργαλείου, σύντομα η οθόνη του υπολογιστή θα γίνει η οθόνη της τηλεόρασης της νέας εποχής, το ποντίκι θα μετατραπεί στο ψηφιακό τηλεκοντρόλ περιήγησης και η ψηφιακή εξάρτηση θα αρχίσει. Θα μπορείς μέσα από αυτό το ανεξάντλητο σύστημα ευκολιών (ίσως και αποχαύνωσης…) να πας για ψώνια στα μαγαζιά, να φλερτάρεις με ανθρώπους όπως δεν θα έκανες ποτέ στην κανονική σου ζωή, να αποκτήσεις ψηφιακούς-προσωπικούς θησαυρούς, να ικανοποιήσεις τις φαντασιώσεις σου, να διασκεδάσεις, να παίξεις παιχνίδια εθιστικά και όμορφα στο μάτι, ακόμη και να κάνεις πέρα τα προβλήματα τις καθημερινότητας σου, ζώντας σε έναν άλλο ξεχωριστό, δυαδικό κόσμο. Αλλά και πάλι, παρ’ όλη την ψευδαίσθηση της ανωνυμίας και της απόλυτης ελευθερίας, θα είσαι ανελεύθερος, εξαρτημένος, αποκομμένος από την ζωή και τις μικρές χαρές της.
Όμως και πάλι όσες δραστηριότητες αναφέρθηκαν πιο πάνω θα παραμείνουν εικονικές, άυλες και μακριά από την ζωντανή, γεμάτη σκοτούρες πραγματικότητα, που αργά ή γρήγορα θα κληθείς να αντιμετωπίσεις. Ότι και να γίνει, κάποια στιγμή η οθόνη θα σβήσει, ο κορεσμός θα επέλθει παρέα με ένα αίσθημα αποπροσανατολισμού. Αν δεν πρόσεξες και έγινες τελικά εύκολος στόχος αυτής της παγίδας, θα βρεις τον εαυτό σου μπροστά σε ένα πολύπλευρό κενό που ίσως σε φοβίσει. Σπαταλημένος, κενός χρόνος, διαπροσωπικές σχέσεις που σου φαντάζουν αδιάφορες-άνοστες, παρέα με την επιτακτική ανάγκη να γυρίσεις εκεί που πλέον έχεις προσαρμοστεί και περνάς ανώδυνα τον καιρό σου. Ναι, όσο και να μην το παραδέχεσαι, θα είσαι πλέον εθισμένος σε αυτό το ναρκωτικό αγαθό. Δεν είναι τυχαίο ότι ήδη έχουν ανοίξει κλινικές αποτοξίνωσης από το διαδίκτυο και άλλες σχετιζόμενες με αυτό δραστηριότητες, για να ιάσουν όσους δεν πρόσεξαν και μετέτρεψαν αυτή την ευκολία σε μία καθημερινή ανάγκη που πρέπει να ικανοποιείται τακτικά και περιοδικά.
Η λεωφόρος των πληροφοριών ήταν και θα παραμείνει ένας «δρόμος» με πολλούς κινδύνους και ολισθηρά σημεία. Είμαστε ικανοί λοιπόν να αντιμετωπίσουμε τον «αντίπαλο» που παραμονεύει το παραμικρό μας λάθος, για να μας προσπεράσει στον αγώνα της ζωής; Μπείτε γενναία λοιπόν σε αυτή τη στροφή της εποχής μας, με μεγάλη ταχύτητα, τραβήξτε το χειρόφρενο όποτε χρειαστεί και αρχίστε την πλαγιολίσθηση μεταξύ της απόλυτης ισορροπίας και του εκτροχιασμού από την κοινωνική ζωή…