Καθημερινά με περικυκλώνουν άνθρωποι γεμάτοι με ένα τεράστιο απόθεμα εγωισμού. Άλλους τους ανέχομαι και άλλους όχι. Άλλους τους γνωρίζω και με άλλους αναγκάζομαι να συμβιώνω. Άλλοι ασχολούνται μαζί μου μόνο και μόνο για να μου δείξουν ή αποδείξουν κάτι και άλλοι απλά δεν ασχολούνται βλέποντας με ως λίγο για να ξοδέψουν χρόνο και σκέψη.Ώρες-ώρες βγαίνει από μέσα μου εκείνη η απορία "Γιατί έχεις καβαλήσει το καλάμι δίχως να έχεις ένα;". Επειδή σέβομαι τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά και έχω την υπομονή να ακούω, απλά προτιμώ να αγνοώ τα ανθρωπάκια που νομίζουν ότι ανήκουν σε μια ξεχωριστή κάστα, ότι ξεχωρίζουν και αδικούνται από αυτά που έχουν. Δεν μπαίνω καν στο παιχνίδι "ποιος τον έχει μεγαλύτερο" (τον εγωισμό) μιας και τελικά δεν μετράει το "μέγεθος" στις μέρες μας αλλά ο τρόπος που χρησιμοποιείται αυτός για να μας δώσει την ορμή να συνεχίσουμε την κούρσα της ζωής.
Το παράδοξο είναι ότι όλο και περισσότεροι "κενοί" άνθρωποι έχουν γεμίσει τους χώρους που δουλεύουμε και γενικότερα περνάμε χρόνο από την καθημερινότητα μας. Το λυπηρό είναι ότι οι περισσότεροι είναι νέοι, αδημιούργητοι, άτομα με τεράστιες ανασφάλειες που τις κατευνάζουν με την δημιουργία μιας ισχυρής εικόνας για τον εαυτό τους. Η λύση για άλλη μια φορά είναι μπροστά στα μάτια τους, αρκεί να κοιτάξουν έναν καθρέφτη...
"Before you judge me take a look at you
Can't you find something better to do
Point the finger, slow to understand
Arrogance and ignorance go hand in hand..."
Metallica - Holier Than Thou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου