Το ρέκβιεμ ενός έρωτα

Βρίσκεσαι στη δίνη ενός χωρισμού. Σκέψεις σε πλημμυρίζουν. Συναισθήματα λύπης, θυμού και ανασφάλειας στοιχειώνουν μέσα σου. Κυκλικά συναισθήματα (αγάπη-λύπη-θυμός-λύπη-αγάπη) σε κάνουν να νιώθεις ότι κάποιος σε βασανίζει, βρέχοντας σε πότε με παγωμένο και πότε με καυτό νερό.

Εκεί που όλα είναι βαμμένα στην πιο μαύρη τους απόχρωση, εμφανίζεται ένας άνθρωπος από το πουθενά και κάνει το σκηνικό "ανοιξιάτικο". Σε πιάνει από το χέρι και με τον ενθουσιασμό του σε παρασέρνει μακριά από το ζοφερό μέρος που βρισκόσουν, σε σώζει από τα απειλητικά "σαγόνια" της κατάθλιψης. Σε κάνει να θες να προσπαθήσεις, να αισθανθείς, να αφεθείς. Αφήνεσαι, και το ταξίδι ξεκινά. Και εγέννετο μια νέα σχέση...

Ο καιρός όμως περνάει. Προχωρά με γρήγορο διασκελισμό. Καταστάσεις και άνθρωποι αλλάζουν. Συναισθήματα νέα γεννιούνται. Κοινές προσωπικές εμπειρίες συμπληρώνουν το παζλ της σχέσης. Το τοπίο όμως έχει πάψει να είναι καθαρά "ανοιξιάτικο". Σύννεφα εμφανίζονται στη σχέση και εκεί που όλα ήταν ειδυλλιακά, συχνά χρειάζεται να μπαίνεις στα χαρακώματα για να αντιμετωπίσεις το έτερον ήμισυ.

Έτσι καταλήγεις να κάνεις συμβιβασμούς, να καταπιέζεσαι, να καταπιέζεις, να σε κουράζεις και να αναρωτιέσαι αν είναι σωστό όλο αυτό που συμβαίνει. Εφόσον πασχίζεις να συντηρήσεις αυτό για το οποίο έχεις μοχθήσει να χτίσεις, περιμένεις και από τον συνοδοιπόρο σου να έχει την αντίστοιχη υπομονή. Όμως στην πλέον ανυποψίαστη στιγμή νιώθεις το χέρι που σε τράβηξε από την αρχική δίνη να σε αφήνει. Να σε αφήνει να αναρωτιέσαι το γιατί σε άφησε. Γιατί το έβαλε στα πόδια όταν γινόταν η προσπάθεια να σωθεί το καράβι που έβαλε νερά στο αμπάρι του. Ερωτήματα αναπάντητα αλλά γνωστής φύσης, αφού δεν είναι η πρώτη φορά που τα αντιμετωπίζεις.

Βρίσκεσαι πάλι στη δίνη ενός χωρισμού. Σκέψεις πάλι σε πλημμυρίζουν. Πάλι ελπίζεις να βρεθεί γρήγορα ο άνθρωπος που θα σε τραβήξει από την θλιβερή σου καθημερινότητα. Και η επανάληψη συνεχίζεται..