Σήμερα το πρωινό ξύπνημα μου έγινε υπό το ηλιόφως της άνοιξης. Ευχάριστη διάθεση παρά τον πονοκέφαλο που μου προκαλεί το άφθονο αλκοόλ που κύλησε μέσα μου το χθεσινό βράδυ. Όρεξη για δουλειά, ενέργεια ικανή να κινήσει τα πάντα, αισιοδοξία για τα καλύτερα που θα έρθουν (όποτε έρθουν). Είδες τελικά πόσο μπορεί να σε αλλάξει ένα όμορφο πρωινό;Μιας και είναι επίκαιρο λοιπόν, θα μεταφέρω στα ελληνικά δύο σύντομα κείμενα του Paulo Coelho που έχουν σαν θέμα την εμπροσθοφυλακή της άνοιξης, τα λουλούδια.
1.) "Γιατί να συνεχίζω να μάχομαι..."
Σε έναν κήπο το τριαντάφυλλο περίμενε με ανυπομονησία την συντροφιά των μελισσών, αλλά καμία δεν ερχόταν σε αυτό.
Παρ' όλα αυτά, το τριαντάφυλλο μπορούσε ακόμη να ονειρεύεται. Όποτε ένιωθε μόνο του, τότε φανταζόταν έναν κήπο γεμάτο με μέλισσες που έρχονταν να το φιλήσουν. Και αυτό του έδινε δύναμη να υπομείνει μέχρι την επόμενη μέρα, όπου και θα άνοιγε και πάλι τα πέταλα του.
- "Δεν κουράστηκες ακόμη;" πρέπει να το ρώτησε κάποιος.
- "Όχι. Πρέπει να συνεχίζω να μάχομαι", απάντησε το λουλούδι.
- "Γιατί;"
- "Γιατί αν δεν ανοίξω τα πέταλα μου, μαραίνομαι."
2.) "Στο ανθοπωλείο..."
Η γυναίκα περιφερόταν μέσα στο εμπορικό κέντρο, όταν παρατήρησε μία αφίσα η οποία ανακοίνωνε τη λειτουργία ενός νέου ανθοπωλείου. Όταν μπήκε μέσα σε αυτό, δέχθηκε ένα ισχυρό σοκ αφού δεν είδε βάζα με λουλούδια, δεν είδε συνθέσεις και στο ταμείο στεκόταν ο Θεός αυτοπροσώπως, ο οποίος στεκόταν πίσω από το ταμείο.
-"Μπορείς να μου ζητήσεις ότι θέλεις", είπε ο Θεός.
- "Θέλω να είμαι χαρούμενη. Θέλω να έχω γαλήνη, χρήματα, την ικανότητα να με καταλαβαίνουν. Θέλω να πάω στον παράδεισο όταν πεθάνω. Και θέλω τα προηγούμενα να μεταβιβασθούν επίσης στους φίλους μου."
Ο Θεός άνοιξε μερικά δοχεία που βρίσκονταν στο ράφι πίσω του, αφαίρεσε λίγους κόκκους από μέσα και τους έδωσε στη γυναίκα.
- "Ορίστε, μπορείς να έχεις τους σπόρους", είπε Εκείνος. "Ξεκίνα να τους φυτεύεις, μιας και εδώ δεν πουλάμε τους καρπούς."
--
Καλό μας μήνα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου