Μια εβδομάδα τελειώνει, μια σειρά σκέψεων ξεκινά πάλι. Αυτή έχει να κάνει με την λεκτική επικοινωνία και το πόσο μπορούμε να ανιχνεύσουμε τα σημάδια που στέλνει ο δέκτης των μηνυμάτων μας. Δεν πρόκειται να ανακαλύψω και πάλι τον τροχό. Απλά θα θυμίσω κάποιες λεπτομέρειες που μπορούν να βελτιώσουν τις προφορικές μας ικανότητες, ορμώμενος από παραδείγματα που αντιμετωπίζω τον τελευταίο καιρό.α.) Παρατήρησε τον συνομιλητή σου, μιας και ένα μεγάλο κομμάτι της λεκτικής επικοινωνίας γίνεται δίχως τα αυτιά σου να εντοπίσουν κάποιον ήχο. Αν ο απέναντι σου απομακρύνεται ελαφρώς, ξεκινά και πάλι μια δουλειά που είχε αφήσει στην μέση για να του μιλήσεις, ξεφυσά ή αντιδρά με τρόπο που να δείχνει βαρεμάρα, πρέπει να καταλάβεις ότι μιλάς πολύ.
β.) Άκου τι έχει να σου πει ο άλλος. Και τι σημαίνει αυτό δηλαδή; Δεν είναι κάτι σύνθετο ή δαιδαλώδες. Απλά πρέπει να κλείσεις για λίγο το στόμα σου και να ανοίξεις τα αυτιά σου. Αν όσο ο άλλος μιλά, εσύ "ακούς" αλλά παράλληλα σκέφτεσαι τι θα πεις μετά, τότε και πάλι χάνεται η ουσία. Κάνε ένα διάλειμμα, άκου πραγματικά και σκέφτεσαι έπειτα την απόκριση σου.
γ.) Άσε τον άλλο να ολοκληρώσει. Όταν διακόπτεις τον συνομιλητή σου ενόσω μιλά, εκτός ότι είναι αγενές, φανερώνει και ασέβεια. Μπορεί να υποθέσεις που θέλει να καταλήξει, όμως οι υποθέσεις κρύβονται πίσω από κάθε μεγάλη ανοησία. Οπότε, σε συνέχεια των όσων είπα παραπάνω, άκου τον άλλον έως ότου εξάγει όλες του τις σκέψεις και απόψεις.
δ.) Ας είμαστε οι εαυτοί μας όσο μιλάμε, επικοινωνούμε. Αυτό με μέτρο φυσικά, μιας και καλό είναι να προσαρμοζόμαστε, να είμαστε ευέλικτοι έτσι ώστε να αποφευχθεί μια πιθανή σύγκρουση. Έπειτα, οι εσωστρεφείς χαρακτήρες πρώτα σκέφτονται και μετά μιλούν. Οι εξωστρεφείς μιλούν για να σκεφτούν. Καλό και κακό δεν υπάρχει για τους δύο τύπους που ανέφερα. Αρκεί να μην παραβιάζουν όλα όσα γράφτηκαν προηγουμένως.
Τελειώνοντας αυτή την ανάρτηση, έχω διαπιστώσει ότι η υπερβολική κουβέντα μπορεί να διώξει τους άλλους από κοντά σου. Επίσης εμφανίζει περισσότερες πληροφορίες για εμάς δίχως να το καταλαβαίνουμε. Καλύτερα να παραμένεις σιωπηλός και να σε νομίζουν ανόητο παρά να μιλάς πολύ και να αφαιρείς τις αμφιβολίες.
"If people listened to themselves more often, they would talk less”
3 σχόλια:
Η αλήθεια είναι ότι "αχός βαρύς ακούγεται" σχετικά με τη λεκτική επικοινωνία...Γνωρίζοντας ότι οι γνώσεις σου περνούν και σε επίπεδα κινησιολογίας, απλά ήθελα να σου πω ότι πολλές φορές, όσο και να μιλάμε δεν καταλήγουμε να πούμε αυτά που θέλουμε, όχι γιατί φταίει ο συνομιλητής, ή γιατί ο Ερμής είναι ανάδρομος, αλλά επειδή ξεγελάμε τον εαυτό μας μέσω αυτής της διαδικασίας. Μας λείπει η επικοινωνία, νιώθουμε ότι θα θέλαμε να έχουμε δίπλα μας έναν άνθρωπο να τα πούμε, και όταν αυτός βρεθεί, συνειδητοποιούμε ότι απλώς μας ακούμε να λέμε αερολογίες...
Επίσης, μια άλλη περίπτωση είναι αυτή που ενώ θέλουμε να κάνουμε τον άλλο να καταλάβει, πρέπει να αντιμετωπίσουμε την ερώτηση "Τί ακριβώς είναι αυτό που θέλω να πω?", πρόβλημα που εστιάζεται σε σύγχυση ψυχική, και εμποδίζει τον ομιλητή να καταλάβει τι εννοούμε...
Με λίγα λόγια, κάτι σαν αυτό που μόλς έκανα εγώ τώρα...Θέλοντας απλά να δώσω το παρόν, άρχισα να "αρλουμπολογώ", και εσύ να προσπαθείς στο τέλος να καταλάβεις "τί θέλει να πει ο ποιητής?"...Τίποτα παραπάνω από ένα απλό "σε διάβασα".
Ευχαριστώ Ηλία! Πολύτιμες οι συμβουλές σου. Είναι μεν πράγματα αυτονόητα αλλά τα αγνοούμε συχνά.
elias
πολύ ωραίο και χρήσιμο το post σου!
Για πολλούς ανθρώπους η πολυλογία αποτελεί ένδειξη ανασφάλειας. Από την άλλη, υπάρχουν και αυτοί που 'κρύβουν' την ανασφάλεια τους μιλώντας ελάχιστα!.
Το σημαντικότερο είναι όταν μιλάς να μην 'πλαγιάζεις' ώστε να μην χάνεται η ουσία όσων θες να πεις!...
Δύσκολα πράγματα ιδιαίτερα για έναν 'παρλαπίπα' σαν εμένα!!!!...
Καλή συνέχεια στο έργο σου!...
Δημοσίευση σχολίου