Τετάρτη, Οκτωβρίου 01, 2008

A friend in need is a friend indeed

Τον τελευταίο 1 1/2 μήνα έχω κάνει μια νέα φίλη. Γι' αυτό το λόγο και δεν έχω βρει τον απαραίτητο χρόνο για νέες αναζητήσεις που οδηγούν στην αποτύπωση δια μέσου αυτού του blog. Η φίλη αυτή λοιπόν είναι αρκετά επίμονη, έχει απαιτήσεις, διεκδικεί πράγματα από εμένα και απέχει ελάχιστα από το να περάσει την λεπτή γραμμή που θα την καθορίσει ως επίσημη αγαπημένη ή "ερωμένη" μου αν θέλετε.

Με βλέπει οχτώ ώρες καθημερινά αλλά συνήθως αυτό δεν της αρκεί. Με χρειάζεται περισσότερο χρόνο όπως αξιώνει απροκάλυπτα. Τώρα με καλεί και σε ακατάλληλες ώρες, το Σάββατο και όποτε με έχει ανάγκη. Εγώ, έχω υποκύψει δίχως πολλές αντιστάσεις και ομολογώ ότι μέχρι τώρα δεν με έχει απογοητεύσει αυτή η νέα συναναστροφή. Ο μόνος μου φόβος είναι ότι μπορεί να αφομοιώσει ένα κομμάτι του χαρακτήρα μου και μου στερήσει τον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο μακριά από σκοτούρες και δεσμεύσεις. Αναμενόμενο αυτό, αλλά η κάθε συναναστροφή έχει και το τίμημα της.

Τώρα που το καλοσκέφτομαι βέβαια, η δουλειά μου είναι το μόνο θηλυκό με το οποίο έχω γίνει πραγματικά φίλος. Το αν θα παραμείνουμε μόνο φίλοι, είναι ένα πολύ καλό ερώτημα...

"A friend in need's a friend indeed,
A friend with weed is better
A friend with breasts and all the rest,
A friend who's dressed in leather.
A friend who'll tease is better"

Placebo - A friend in need

2 σχόλια:

Jim είπε...

Μέγα λάθος φίλτατε...Αν η δουλειά γίνει ερωμένη την πατήσαμε....

Δουλεύουμε για να ζούμε και όχι το ανάποδο....

Επειδή μας ζεί όμως δεν σημαίνει οτι πρέπει να της κάνουμε και όλα τα χατήρια!

Saligaros είπε...

Φίλε elias..

ενδιαφέρον το θέμα σου...

Τρόμαξα όταν το διάβασα όμως, γιατί η ώρα ήταν 8.15 και ότι είχα φτιάξει καφέ στην αγκαλιά της 'φίλης' όπως την αναφέρεις...

Δεν συμφωνώ ότι η δουλειά-δουλία είναι πραγματική φίλη. Περισσότερο πιστεύω ότι είναι ένας συγγενής που όπως και να είναι όσο και να μην μας αρέσει τον έχουμε και δεν αλλάζει όσο κι'αν το θέλουμε...

Καλή συνέχεια, αλλά μην της δίνεις πολύ θάρρος, έτσι?