Black Gives Way To Blue

Οι μέρες περνούν γρήγορα όπως είπα και σε προηγούμενη ανάρτηση μου. Και έτσι έρχονται πίσω οι δυνάμεις μου, ξυπνούν οι αγκυλωμένοι μύες και το ηθικό παίρνει το ασανσέρ για ψηλότερα πατώματα.

Νιώθω να γεμίζω πάλι από ενέργεια και θέληση για να συνεχίσω, να κυνηγήσω τους στόχους μου και όλα αυτά που ήθελα να κάνω καιρό τώρα. Βέβαια για να μην είμαι αχάριστος , έχω δίπλα μου ανθρώπους που με ωθούν να πετάξω από πάνω μου όποιες 'βοηθητικές ρόδες΄.

Εκείνη σταθερή, δίπλα στα πρώτα μου βήματα, η 'σφαλιάρα' όποτε πάω να ξεστρατίσω από το μονοπάτι που οδηγεί στην αποκατάσταση των τραυμάτων. Δεν θα βαρεθώ να το γράφω. Είναι η κινητήριος δύναμη μου αυτές τις ημέρες. Τελικά είμαι τυχερός μέσα στην ατυχία μου. Θέλω κάποτε να το ανταποδώσω όλο αυτό. Όχι για να είμαστε πάτσι, αλλά επειδή το αξίζει μέχρι και την 'τελευταία σταγόνα' που έλεγε η ρεκλάμα.

Και ο ουρανός αρχίζει να γίνεται γαλανός ξανά...

"Lay down, black gives way to blue
Lay down, I'll remember you..."

Alice In Chains - Black Gives Way To Blue