Ένας μήνας ακριβώς σήμερα, από τότε που ξεκίνησε η περιπέτεια μου και να που συνεχίζω ακόμη να μαθαίνω.α.) Δεν μου αρέσει το βλέμμα συμπόνοιας που εισπράττω όταν με βλέπουν στον δρόμο. Τραυματίας είμαι, όχι 'έτοιμος προς αναχώρηση'.
β.) Στο λύγισμα καλά τα πάμε. Στο τέντωμα έχουμε δουλειά ακόμη (βλ. γόνατο)
γ.) Η αξία του αντίχειρα είναι ανεκτίμητη, και όταν δεν λειτουργεί οι πιο απλές ενέργειες φαντάζουν βουνό (βλ. άνοιγμα βρύσης).
δ.) Οι μικροί αλτήρες (2-3kg) που σνόμπαρα επιδεικτικά, τώρα παίρνουν την εκδίκηση τους.
ε.) Όσο ξεθαρρεύω, τόσο πιο ανυπόμονος γίνομαι.
στ.) Τρώω συνέχεια και μέχρι πριν λίγες μέρες έχανα βάρος.
ζ.) Μια βόλτα στο πάρκο των παιδικών μου αναμνήσεων, μετά από ένα σ/κ κλεισμένος στο σπίτι είναι το καλύτερο φάρμακο για την ψυχολογία μου.
η.) Τελικά το Black Album είναι πέρα κριτικής (άρεσε στην μητέρα μου :)
θ.) Μια εβδομάδα έμεινε μέχρι να αποτινάξω από πάνω μου τις πατερίτσες.
ι.) Η υπομονή είναι ο καλύτερος σύμμαχος, αρκεί να τον αποκτήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου