Παραμονή Αυγούστου και εγώ πάλι στο νησί που αρχίζω και γνωρίζω, στο νησί που κάθε φορά με καλοδέχεται πιο ζεστά, στο νησί που φέρνει ‘ανοιξιάτικες’ εικόνες στο ποτισμένο από Αθηναϊκή τρέλα μυαλό μου.Πάει ένας ολόκληρος χρόνος από τότε που πρώτο-πάτησα το πόδι μου στην Ικαρία και πολλά έχουν αλλάξει στον τρόπο που βλέπω την καθημερινότητα στις διακοπές. Ο χρόνος είναι σχετικός, το ρολόι μπαίνει στην μπροστά θήκη της τσάντας θαλάσσης μήπως και χρειαστεί να δούμε πόση ώρα έχουμε μέχρι…‘Μέχρι, τι;’ Η ερώτηση αυτή αναστέλλει την όποια επιθυμία να ενημερωθούμε για το χρονικό στίγμα. Πότε θα συναντηθούμε με τα υπόλοιπα παιδιά; Το βραδάκι…Πότε θα πάμε για τα μπάνια του λαού; Το μεσημεράκι…Όλα είναι σχετικά πλέον στον χρόνο-χάρτη.
Και μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό χρονικής άγνοιας προστίθεται ένας νέος όρος στο λεξικό μου. ‘Πανηγύρι’ (το)…Συνάθροιση ντόπιων και ‘ξένων’ σε συνδυασμό με κόκκινο κρασί, παραδοσιακή και λαϊκή μουσική, χορό και ξενύχτι μέχρι πρωίας. Στα προηγούμενα συστατικά της συνταγής για καλοκαιρινή διασκέδαση, μόνο ο χορός καθόταν κάπως ‘βαρύς στο στομάχι’ μου. Λίγη εξάσκηση, καλή παρέα και μια καλή κουβέντα στον ‘ξένο’ που προσπαθεί να μάθει, αρκούν για να με σηκώσουν από το τραπέζι των θεατών για να με σπρώξουν στον πυρήνα της διασκέδασης.
Και έτσι απλά οι μέρες περνούν, το ημερολόγιο ετοιμάζεται να υποδεχθεί τον Σεπτέμβριο, το μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι θυμίζει επισκέπτη που έκανε την στάση του και ετοιμάζει τα μπαγκάζια του για νέες περιπλανήσεις στην υφήλιο. ‘Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο’ όπως λέει το τραγουδάκι που ακούω τώρα…
31-07-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου