Σήμερα είχα μια δικτυακή συζήτηση με ένα φίλο σχετικά με τα blogs και το πόσο προάγουν τον διάλογο μέσα από τις αναρτήσεις του συγγραφέα. Ο φίλος μου σωστά επισήμανε ότι με το να ανοίγω ένα θέμα, να γράφω, να επιχειρηματολογώ και να αφορίζω είναι εύκολο /ανώδυνο μιας και δεν υπάρχει άμεση απάντηση όπως θα γινόταν σε μία ζωντανή συζήτηση. Διάλογος - μονόλογος με λίγα λόγια.
Ο γραφών αν δεν ήθελε να ακούσει αντίλογο, επιχειρήματα, δεύτερες γνώμες και να επικοινωνήσει θα είχε ένα "Αγαπημένο του ημερολόγιο..." όπου και θα έγραφε το συνονθύλευμα των συναισθημάτων της ημέρας που πέρασε και τίποτα περισσότερο. Εδώ όμως είναι διαφορετικά τα πράγματα. Προτιμώ να γράφω για αυτά που με σκανδαλίζουν με τον έναν ή άλλο τρόπο (είτε καλό, είτε άσχημο) , έτσι ώστε να ακούσω και μια δεύτερη γνώμη από κάποιον αναγνώστη που θέλει να πει κάτι. Λογοκρισία δεν υπάρχει άλλωστε, όλα επιτρέπονται σε λογικά πλαίσια.
Δεν προσπαθώ να το παίξω έξυπνος με τα όσα γράφω, δεν θέλω να είμαι απόλυτος στα όσα υποστηρίζω και φυσικά η οπτική σε θέματα που παρουσιάζονται εδώ αλλάζει από άτομο σε άτομο. Όλα όσα λέω είναι φιλτραρισμένα μέσα από τα δικά μου "γυαλιά". Τέλος, απομένει στον αναγνώστη των όσων γράφω να πληκτρολογήσει δύο λόγια αν νιώσει ότι έχει να πει κάτι ή ακόμη και να εκφράσει την σφοδρή αντίρρηση του.
Put your hand right up my shirt
Pull the strings that make me work
Jaws will part, words fall out
Like a fish with hook in mouth
Megadeth - Hook In Mouth
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου