Φτάνει κάποτε η στιγμή λοιπόν που το οικογενειακό περιβάλλον θέλει να σε κρατήσει κοντά του αλλά εσύ νιώθεις κάτι να σε ωθεί μακριά προς το γοητευτικό άγνωστο και συνάμα ανεξερεύνητο.Η ώρα του "απογαλακτισμού" μάλλον έχει φτάσει και το βήμα πρέπει να γίνει ανεξαρτήτως του οικονομικού και συναισθηματικού κόστους που μπορεί να έχει αυτό πάνω σε εσένα και τα υπόλοιπα μέλη του περίγυρου σου. Άλλωστε τη ζωή την ζεις για εσένα και όχι για τους άλλους. Στην ελληνική οικογένεια λίγοι το καταλαβαίνουν αυτό, μιας και όταν μιλήσεις πρώτη φορά για την αλλαγή στέγης εμφανίζονται 1000+1 προβλήματα από το πουθενά. Αποδεκτή αντίδραση αλλά όχι κάτι που πρέπει να σε αποτρέψει.
Λέγοντας τώρα "απογαλακτισμό" δεν εννοώ την ανώδυνη φυγή από το σπίτι, σε ένα μέρος όπου τα πάγια έξοδα σου θα είναι πληρωμένα από το οικογενειακό πορτοφόλι. Πρέπει να τραβήξεις το κουπί που σου αναλογεί για να καταλάβεις την πραγματική χαρά της δικιάς σου προσωπικής ζωής.
Οι Γερμανοί λένε "No pain, no gain...". Έτσι και εδώ. Θα δουλέψεις για να πληρώσεις το ενοίκιο, τους λογαριασμούς, το φαγητό και τον καφέ σου. Και όταν θα τα έχεις καταφέρει θα μπορείς να καυχιέσαι μέσα σου ότι έχεις καταφέρει να είσαι αυτόνομος και έτοιμος να περάσεις στο επόμενο στάδιο (το οποίο δεν είναι ο γάμος και η δημιουργία οικογένειας).
Σε λίγο καιρό μετακομίζω και οι αντιδράσεις μέσα μου είναι ποικίλες. Κάθε αλλαγή είναι δύσκολη. Καλύτερα όμως να κολυμπήσεις στα βαθιά, παρά να "λιμνάσεις"...
"Suffering makes you deep. Travel makes you broad. In case I get my pick, I'd rather travel.."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου