Λυκοφιλίες

Κάθε μέρα είναι μπροστά μου. Όποτε τις αντιλαμβάνομαι νιώθω μια περίεργη ανασφάλεια ότι μπορεί και κάποιος από τους "κοντινούς" μου να με περιμένει με το δάχτυλο στην σκανδάλη, όταν ξεστρατίσω.

Είναι θλιβερό να μην μπορείς να φέρεις το παιχνίδι στα μέτρα σου. Έτσι και τώρα αναγκάζομαι να συμμετέχω για να ανήκω σε ένα "ομοιογενές" σύνολο. "Και τι ζητάς;" θα μου πει κάποιος που διαβάζει όλες αυτές τις σκέψεις. "Ειλικρίνεια.." θα απαντήσω δίχως δεύτερη σκέψη.

Αναγκαίο κακό ή απαραίτητη κοινωνικοποίηση που επέρχεται με την θυσία μικρής μερίδας των πιστεύω σου; Η απάντηση ακροβατεί και πάλι μεταξύ των δύο. Η μοναξιά τελικά είναι καλή φίλη. Σου δίνει απλόχερα το πολυτιμότερο αγαθό. Και ποιο είναι αυτό; Ο χρόνος για να βουτήξεις στα απύθμενα των σκέψεων σου, να περπατήσεις σε απάτητους ατραπούς και να ανακαλύψεις νέα επίπεδα.

"True friendship is like sound health; the value of it is seldom known until it be lost"

Charles Caleb Colton