Έχετε αναλογιστεί ποτέ γιατι προσπαθούμε σε αυτή τη ζωή; Ποιος ο λόγος που παιδευόμαστε; Γιατί χαλάμε την ζαχαρένια μας και μας τραβολογάμε από υποχρέωση, σε υποχρέωση, από άγχος σε νέες σκοτούρες; Στο μυαλό μου τριγυρνούν αυτές οι σκέψεις, τις τελευταίες ώρες μιας και συνεχώς μου βάζω πράγματα στη λίστα με όσα πρέπει να γίνουν.
Τελικά τι ψάχνουμε; Τα λεφτά; Την καλή εικόνα προς τους άλλους; Υστεροφημία; Υλικούς στόχους για την τέρψη των αναγκών που μας έχουν δημιουργήσει; Η δική μου απάντηση είναι η πιο ανώδυνη. Αυτή την στιγμή δεν μπορώ να δικαιολογήσω για ποιον λόγο προσπαθώ, την αιτία που με ωθεί προς ένα μέλλον άγνωστο. Όσοι βιαστούν να επικαλεστούν τον Σίγκμουντ Φρόυντ, δυστυχώς θα τους απογοητεύσω. Σ' αυτό τον τομέα είμαι αφοριστικός οπότε, προχωράμε παρακάτω.
Άλλοι θα πουν, "Για να δείχνεις ζωντανός!". Η πληρωμένη απάντηση σ' αυτή τη γνώμη είναι ότι, άλλο να είσαι ζωντανός και άλλο να δείχνεις ζωντανός. Βρίσκομαι για τα καλά στην ευχάριστη επανάληψη της ρουτίνας που συνειδητά την αφήνω και μου κλέβει χρόνο, μέρα με την μέρα, βδομάδα με την βδομάδα. Έτσι είναι πιο ανώδυνα και το ταξιδάκι συνεχίζεται. Ο προορισμός άγνωστος, αλλά ποιος νοιάστηκε. Το ταξίδι μετρά, αρκεί να προχωράς με ρυθμό που να σου επιτρέπει να παρακολουθείς το περιβάλλον και τον περίγυρο σου.
Υ.Γ.: Τρεις και σήμερα μέχρι να κάνω το διάλειμμα που μάλλον μου χρειάζεται :)
"A picture says with sight
what we can't say with words
But you've been walking eyes to feet in dark sunglasses
A picture will survive
So smile and look alive
The camera lens is opening, the wider angle's yours"
Incubus - Look Alive
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου