Κυριακή, Σεπτεμβρίου 13, 2009

Sanitarium

Ένδεκα μέρες μέσα στο γκρίζο κτίριο του νοσοκομείου 'Λαϊκό'. Η ρουτίνα καθημερινή και αδυσώπητη για να σου θυμίζει ότι είσαι καλά μαγκωμένος εδώ. Τα αόρατα δεσμά σου ρυθμίζονται από τον υδράργυρο και τις τιμές του. Ανεβαίνουν οι ενδείξεις; Σφίγγουν τα δεσμά. Ξεχνιούνται και πέφτουν; Χαλαρώνουν οι 'αλυσίδες' και σκάνε τα χαμόγελα αισιοδοξίας.

Τι κτίριο κι' αυτό όμως... Τόσες αντιθέσεις μαζεμένες στον ίδιο χώρο. Ευτυχία κ' δυστυχία. Ζωή και θάνατος. Ελπίδα και απαισιοδοξία. Παράσταση με πρωταγωνιστές, ειδικούς επισκέπτες και κομπάρσους. Κάπου εκεί παίζω και εγώ τον ρόλο μου. Διαβάζω το κείμενο μονορούφι και περιμένω να τελειώσουν οι ατάκες μου για να αποχωρήσω ένδοξα από το μονόπρακτο 'Ηλίας @ ΓΝΑ Λαϊκό'.

Δεν ξέρω αν γίνεται διακριτό στους γύρω μου, αλλά έχω κουραστεί. Εύχομαι αυτή την κούραση να μην την μεταδίδω σε εκείνους που βάζουν χρώμα στην παλέτα, λιακάδα στο δωμάτιο 252 και με φορτίζουν με ενέργεια για να ανέβω την ανηφόρα. Δεν ξέρω πως να δείξω την ευγνωμοσύνη και την αγάπη μου δίχως αυτό να φανεί υπερβολικό, δίχως να φανεί 'ασθενής είναι, ας μην του πάμε κόντρα...'. Βοηθάει στη γιγάντωση βλέπεις και το σανατόριο που είμαι κλεισμένος και φροντίζει να αλλοιώνει τα πάντα γύρω του.

Sanitarium, leave me be
Sanitarium, just leave me alone

Metallica - Sanitarium

(9 Σεπτεμβρίου 2009)

Δεν υπάρχουν σχόλια: